سونگدو شهری در اینترنت
همانطور که گفتیم یکی از نیازهای اصلی برای رشد این تکنولوژی فوق العاده آمادگی زیرساختهاست،برای مثال شما نمیتوانید شهری مثل تهران را که هنوز با زیرساخت های چندین دهه قبل به فعالیت میپردازد را مجهز به این تکنولوژی کنید و یا حتی اگر موفق به اجرای چنین پروژه ای بشوید هرگز نمیتوانید شاهد بازدهی مطلوب از آن باشید،خب راه حل چیست؟خیلی ساده یک شهر جدید،فرض کنید اگر در ساخت یکی از مجتمع های مسکن مهر اصول ابتدایی شهر هوشمند اجرا میشد چه مقدار در بازگشت سرمایه ای که صرف این پروژه بزرگ شده بود کمک میکرد اما با کمال تاسف شاهد این اتفاق نبودیم ولی در فاصله ای نه چندان دور تقریبا زمانی که پروژه مجتمع های مسکن مهر کلید خورد کشور کره ی جنوبی طلایه دار فناوری اطلاعات و البته اینترنت،شهری به نام سونگدو را احداث کرد که برای آیندگان بنا میشود،این شهر هوشمند پروژه بلند پروازانه‌ای بود که در یک جزیره مصنوعی در فاصله 56 کیلومتری غرب پایتخت کره جنوبی یعنی سئول ساخته شده است.
ساخت شهر سونگدو از سال 1380 شروع شد و بزرگترین معامله ملک خصوصی در تاریخ جهان به ارزش تقریبی 100 هزار میلیارد تومان بوده است.هدف اصلی از این سرمایه‌گذاری در راستای اینترنتی کردن همه امور بوده است، تا جایی که نه تنها مردم بلکه اشیا از خودروها گرفته تا خانه‌ها توسط اینترنت به هم وصل شده باشند.برای برقراری این اتصال اینترنتی، طراحان شهر سونگدو از محصولات و راه‌حل‌های فناورانه شرکت سیسکو کمک گرفته‌اند. از همان زمان آغاز به ساخت، سیسکو وجب به وجب این شهر را با کار گذاشتن سنسورها در کف خیابان‌ها، جاده‌ها و سازه‌ها، زیر چتر دستگاه‌های ارتباطی و سیم‌کشی خود قرار داده است.هر کدام از این سنسورها جریان پیوسته‌ای از اطلاعات را به ساختمان کنترل مرکزی ارسال می‌کنند که در آن، اطلاعات مربوط به ساختمان‌ها، انرژی مورد نیاز، وضع ترافیک مسیرها و دمای خارجی و داخلی هوا، جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل میشود.
برای این‌که مفهوم و عملکرد این مرکز کنترل شفاف‌تر شود به این مثال توجه کنید. برای نمونه دوربین‌های مدار بسته کار گذاشته شده در خیابان، تعداد افراد پیاده موجود در پیاده‌رو را زیر نظر دارند، از همین رو نور تابشی چراغ‌های خیابان با توجه به افراد حاضر در آن تنظیم میشود و در خیابان‌های شلوغ شدت نور زیاد و در جاهای خلوت نور کم میشود.
جالب است که بدانید سونگدو علاوه بر هوشمند بودن شهری است که با طبیعت پیوند خورده و تلاش شده تا در طراحی این شهر کمترین ضررهای احتمالی به محیط زیست این جزیره وارد شود برای مثال: طراحان سونگدو محوطه‌سازی هوشمندانه و زیرکانه ای تدارک دیده‌اند تا آب باران را جمع‌آوری و ذخیره کرده و فاضلاب را تصفیه کند و به این ترتیب فقط از یک‌دهم آب مصرفی سایر شهرها برای سونگدو استفاده میشود!همچنین کاشت گیاهان در پشت‌بام‌ها از جاری شدن آب‌های سطحی جلوگیری می‌کند. این در حالی است که کثرت استفاده از گل و گیاه باعث میشود هوای شهر خنک و متبوع شود. به غیر از این موارد یکی دیگر از نکات جالب این است که ماشینی برای جمع‌آوری زباله‌های این شهر وجود ندارد! در عوض سیستمی متمرکز با فشار زیاد زباله‌های تر و خشک را از محل جمع‌آوری از طریق لوله‌هایی که زیر سطح خیابان کار گذاشته شده به بیرون می‌کشد.